Stichting Wegloophuis Utrecht

‘We verschillen niet zoveel, het zijn mensen zoals ik.’

Vanuit mijn opleiding SPH zocht ik een stage in de GGZ. Zo kwam ik bij het Wegloophuis terecht en na 1.5 jaar stage ben ik gebleven als vrijwilliger. Na mijn eerste kennismaking met een voor mij nieuwe doelgroep, moest ik er voor waken niet bevooroordeeld te raken. Bijvoorbeeld richting een oud-bewoner van hier, die heeft altijd de mooiste verhalen. ​

De grootste valkuil is om zo snel mogelijk doelen te willen halen. Dit komt bij de hulpverlener uit een goed hart, maar niemand neemt zomaar de eerste de beste in vertrouwen. Dit kost tijd. Als je een relatie hebt opgebouwd, haal je deze tijd weer in. Zo voorkom je dat je als hulpverlener het probleem gaat overnemen om iemand te ‘redden’. ​ Veel van onze bewoners denken negatief over de psychiatrie. Dat beeld is gebaseerd op hun eigen ervaring en die van anderen. Ik ben het niet over alles met hen eens en denk dat de GGZ een wenselijk orgaan is in onze samenleving.

'We verschillen niet zoveel, het zijn mensen zoals ik.'

Dit is slechts één voorbeeld en het heeft mij geleerd hoe makkelijk je het mis kunt hebben. Mensen hebben vooroordelen, ook hulpverleners. Het gaat er om wat je ermee doet. Ik denk dat we bijna dagelijks in de supermarkt mensen zien lopen die in behandeling zijn in de GGZ zonder dat we het door hebben. Bij deze mensen denk ik: we verschillen niet zoveel, je bent zoals ik. ​

Voor mij is nederigheid heel belangrijk. Onze doelgroep mag dan wel hulpbehoevend zijn, maar het zijn ook gewoon mensen zoals jij en ik. Om daar als hulpverlener boven te gaan staan werkt averechts. Niemand is zo deskundig over een probleem als de hulpvrager zelf. Voor een goede samenwerking tussen de hulpverlener en de hulpvrager is nederigheid in mijn ogen essentieel. ​

Samen op zoek naar een oplossing door samen te werken

Diegene die tegenover me zit, heeft vaak heel veel meegemaakt en heeft daardoor geen vertrouwen meer in de omgeving. Door elkaar te leren kennen bouw je aan een relatie met elkaar. Van hieruit kun je samenwerken en doelen bereiken. ​

De grootste valkuil is om zo snel mogelijk doelen te willen halen. Dit komt bij de hulpverlener uit een goed hart, maar niemand neemt zomaar de eerste de beste in vertrouwen. Dit kost tijd. Als je een relatie hebt opgebouwd, haal je deze tijd weer in. Zo voorkom je dat je als hulpverlener het probleem gaat overnemen om iemand te ‘redden’. ​ Veel van onze bewoners denken negatief over de psychiatrie. Dat beeld is gebaseerd op hun eigen ervaring en die van anderen. Ik ben het niet over alles met hen eens en denk dat de GGZ een wenselijk orgaan is in onze samenleving. ​ Wel ben ik erachter dat de Nederlandse GGZ achterloopt op die in andere landen. Dit weet ik door ervaringen uit de praktijk en onderzoek voor mijn opleiding. Laat onze politiek, de samenleving en hulpverleners goed om zich heen kijken waar het beter gaat, zodat we van elkaar kunnen leren. Rick​ ​